اینجا نشانی از دوستی نیست
من در این دیار گم گشته ام
همچون جزیره ای در اقیانوس
تنها و بی کس گشته ام..
دوروبرم پر از آدم هایی است
می بینمشان هر صیح و هر شب
اما راهی به آن ها ندارم
شاید این ها سرابی بیش نیست
تا چشم کار میکند آب است
آب هم که از جنس خاک نیست
درد دلم را پس به که گویم؟
اینجا که نشانی از آدمیت نیست!
ابر سیاه در هم پیچیده
اما اینجا گلی برای باریدن نیست
میداند که اگر هم ببارد
جایی به جز دریا نیست
دریا خودش پر است از قطره
جایی برای قطره های ابر نیست
ابر سیاه درون خود میبارد
میداند که راهی به بیرون نیست
این غم خاک خورده در قلبم
چون سال هاست دست نخورده مانده
میدانم و میدانم و میدانم..
اینجا کسی برای شنیدن دردم نیست
سارا تاج فرد
